Rozdział 3 "Korepetycje z Quidditcha"

 Poranne, wrześniowe promienie wpadały przez uchylone okna gryfońskich dormitoriów. Dorcas wraz z Lily spały sobie w najlepsze zupełnie nie świadome tego, co zaraz miało je spotkać. Brunetka niespokojnie przewróciła się na bok wdychając zapach świeżej pościeli, a gdy promienie oświetliły jej twarz lekko otworzyła zaspane oczy. Po chwili wygramoliła się z pościeli i usiadła na brzegu łóżka przeciągając się i ziewając przeciągle.
- Lily… - szepnęła do przyjaciółki leżącej w łóżku obok.
- Tak..? – Ruda nieprzytomnie podniosła głowę z poduszki i spojrzała na Dorcas.
- Gdzie są Alicja i Mary? – Obie zaczęły się rozglądać po dormitorium, ale nigdzie nie było choćby najmniejszego śladu po ich przyjaciółkach.
- Dorcas… - Lilka spojrzała przestraszona na brunetkę. – A gdzie my właściwie jesteśmy?
- Co? – Do Meadowes na początku w ogóle nie dotarły słowa przyjaciółki. – No, u siebie…
- Nie, Dor…To nie jest nasze dormitorium…
- Jak to nie? – Meadowes wytrzeszczyła oczy. – A niby czyje?
- No właśnie… - Lily przestraszona szczelniej okryła się kołdrą. – Może…
Nie zdążyła dokończyć, bo przerwał jej głos dochodzący ze strony łazienki.
- O, widzę, że panienki się już obudziły… - Syriusz stał oparty o framugę i wpatrywał się zachłannie w Dor ubraną jedynie w nocny podkoszulek i spodenki.
- Black…Ty..Ty … - Meadowes szybko zakryła swoje ciało kołdrą. – Ty zboczeńcu!
- Oj nie bądź taka… - Syriusz wyszczerzył zęby. – Po takiej nocy jesteś mi coś winna…
Oczy Dor wyleciały z orbit, a jej mózg zawędrował do miejsc, do których zbliżać się nie powinien. Co on jej zrobił?
- Black, jeżeli cokolwiek się stało…- Dor syknęła przez zaciśnięte zęby, a w tym samym czasie do pokoju wparował James.
- Meadowes, Meadowes… Od razu, że coś się stało…- Wywrócił oczami, po czym mrugnął do Evans, łobuzersko się uśmiechając…- Po prostu zabawiliśmy się z wami, tak ja to wy zabawiłyście się z nami…
- Potter! – Wrzasnęła ruda zeskakując z łóżka wraz z kołdrą. – Ty obleśny dupku! Jak mogłeś mnie tak wykorzystać?! – Podeszła do niego i syknęła mu prosto w twarz. – Pożałujesz tego…
- No, ej… Lily – Rogacz zrobił niewinną minę. – Przecież i tak wiem, ze mnie kochasz…
- Ja ciebie? – Jej głos przesiąknięty był irytacją. – Nigdy!  - Tupnęła nogą ze złości, po czym wyszła z dormitorium porzucając po drodze kołdrę. – Meadowes idziesz? – Wrzasnęła będąc już na schodach.
- Idę! – Odkrzyknęła obrzucając Blacka jeszcze jednym pogardliwym spojrzeniem, po czym razem z kołdrą wymaszerowała z dormitorium.
- Ej, Meadowes! Nie zapomniałaś o czymś? – Syriusz spojrzał znacząco na kołdrę, która Dor pociągnęła za sobą.
- A to… - Brunetka odparła zbytecznym tonem. – Zatrzymam ją sobie, na pamiątkę…
- O nie, nie, nie…- Syriusz szybko doskoczył do Dorcas, nadeptując na kawałek kołdry.
Meadowes z piskiem upadła na ziemię zaplątując się w fałdy materiału.
- Ty debilu! – Wrzasnęła. – Zostaw mnie w spokoju!
- Oj, Meadowes…- Black ukląkł przy lezącej dziewczynie. – Nigdy nie zrozumiem kobiet… - To mówiąc wziął ją na ręce i chociaż ona zdecydowanie się temu sprzeciwiała, jemu to nie przeszkadzało.
- Puść mnie! – Krzyknęła wierzgając rękami i nogami, lecz Syriusz niewzruszony zniósł ją już ze schodów do pokoju wspólnego, pełnego piątoklasistów.
Gdy stanęli na środku pokoju, uczniowie cicho zaczęli szeptać miedzy sobą. Bo w końcu, co mogli pomyśleć, gdy zobaczyli dziewczynę w skąpej piżamie lekko zakrytą kołdrą i chłopaka niosącego ją na rękach ze swojego dormitorium. Dor aż momentalnie ucichła wpatrując się głupio w tłum.
- Chodźmy już szybko! – Szepnęła Syriuszowi na ucho, całkowicie zapominając o swojej złości. – Błagam…
Łapa posłusznie zaniósł brunetkę do jej dormitorium, gdzie rzucił ją na pierwsze lepsze łóżko.
- Jezus, Maria, Meadowes ważysz więcej niż słoń. – wystękał wreszcie pozbywając się balastu.
- Wy faceci, potraficie tylko truć życie! – Dorcas pokręciła głową patrząc z pogardą na czarnowłosego. – Zero uczuć…
- Ależ Dor ja mam uczucia! – Syriusz wyszczerzył się i nim Dorcas się zorientowała pocałował ją w usta.
Odskoczyła jak oparzona patrząc na niego jak na idiotę.
- Mało ci? – Wrzasnęła. – To, co dziś rano mi zrobiłeś nie wystarczy?
- Ale Dor…Ja nic nie zrobiłem…- mruknął przywołując do głowy myśli, co by było gdyby jednak coś tej nocy miedzy nimi zaszło.
- I ja mam ci uwierzyć?! – Prychnęła wstając z łóżka i opierając palec na jego klatce piersiowe…- Ty poskramiacz damskich serc, nie byłbyś w stanie zaciągnąć zwykłej, bezbronnej gryfonki do łóżka…
- Najwyraźniej nie takiej zwykłej. – Uśmiechnął się lubieżnie, za co oberwał po twarzy.
- Wynoś się! – Dorcas wskazała mu ręką wyjście.
- Ale…co ja?
- WYNOŚ SIĘ! – Krzyknęła, a on szybko zaczął się cofać aż w końcu zniknął na schodach.
- Wszystko dobrze?- Dor dopiero teraz dostrzegała Rudowłosą przyjaciółkę siedzącą na swoim łóżku.
- Ta…Czemu nie… - Stęknęła rzucając się na łóżko. – Myślisz, że oni naprawdę nas…no wiesz?
- Myślę, że nie. – Lily odparła wzruszając ramionami. – Znam Jamesa dość długo i nawet zważając na to, że czasem ma głupie pomysły, to nie posunąłby się tak daleko…
- Może masz rację…- Dor westchnęła patrząc na zegarek. – Ej jest już 11!
- Mary i Ala są już na lekcjach, zresztą pewnie tak jak Remus i Peter… To by wyjaśniało ich nieobecność. – Odparła logicznie Ruda chwytając za swój mundurek szkolny. – Ja idę się ubrać i tobie też radzę…
- No pewnie, zaraz. – Mruknęła Dor i zaraz poszła w ślady Lily. - Ej, a co z zemstą?
- Jaką zemstą?! – Lilka wytrzeszczyła oczy.
- No, za to, co nam zrobili…
- Ja nie mam zamiaru robić żadnej zemsty…- Pokręciła głową. - Nigdy więcej!
- Ale Evans…
- Nie i koniec! Nie chce dawać Potterowi tej satysfakcji.
- Eh, no dobrze. – Dor odparła markotnie. – Jak chcesz…

~*~

Po lekcjach

Lupin siedział sam w pokoju wspólnym i czytał jakąś grubą księgę usadowiony w wygodnym fotelu.

- O hej Lunatyku!- Meadowes właśnie przecisnęła się przez dziurę pod

Portretem.- Tak się składa, że dzisiaj cały dzień cię szukam.

- Mnie? - Zdziwił się chłopak, odkładając książkę na stół.

- Tak ciebie. - Meadowes usiadła na przeciwko Lupina. – Wiesz może gdzie jest Black. Dzisiaj ani razu na niego nie wpadłam, a tak się składa, że ty chyba wiesz gdzie mogę go znaleźć?

- Black szoruje kible, po tym jak go dziś wkopałyście z Lily. - Remus uniósł brew i uśmiechnął się rozbawiony. – Ale najwidoczniej zasłużył. Tak samo, jak James.

- Och, w takim razie bardzo ci dziękuję! - Dor wyszczerzyła zęby zadowolona z tego, że Huncwotów spotkała zasłużona kara.- A, i Mary cię dziś szukała! - Dodała, wstając z fotela.

- Naprawdę? - Chłopak ożywił się, ale gdy zobaczył minę Meadowes, od razu

się speszył. - A wiesz może po co? - spytał, pochylając głowę by nie

pokazać swojego zawstydzenia.

- No skoro jesteście razem... - Dor wywróciła oczami.

- My razem?- Lupin wytrzeszczył oczy.

- No, w sensie nie my tyko wy...W sensie..

- Wiem, wiem Dorcas. - Pokręcił głową. - Ale nie przypominam sobie, żebym był

z Macdonald.

- Och naprawdę? - Meadowes wzruszyła ramionami. – To przepraszam za pomyłkę...- Mrugnęła do niego zalotnie, po czym zniknęła na schodach prowadzących do dormitorium dziewcząt, pozostawiając zaskoczonego Remusa samego.

- Cześć Dor. - Przywitała ją Mary, siedząca na łóżku. - Już wszystko w porządku?

- W jak najlepszym porządku. - Meadowes rzuciła się na swoje

Łóżko. – Black dostał to, na co zasłużył!

- Czyżby kara u Filcha? - zaśmiała się Mary, na co Dorcas pokiwała głową. - A gdzie reszta dziewczyn?

- Lily opieprza Pottera, a Ala jest nad jeziorem razem z Frankiem.

- Boże, jak ja im zazdroszczę. - Westchnęła Mary.

- Niby, czego? - Dorcas spojrzała na nią zaskoczona.

- No wiesz Frank i Alicja są razem, a Lily i James

zachowują się jak stare, dobre małżeństwo.

- Chciałabyś być stara?- Wyszczerzyła się Dor.

- Boże Meadowes, ja na  poważnie! - Mary rzuciła w nią poduszką.- Ty

nawet masz Blacka, a ja?

- Masz Lunatyka. - stwierdziła Dor, odrzucając poduszkę.

- On nawet ze mną nie gada!- Mary pokręciła smutno głową.

- To chyba teraz zacznie…- Zachichotała brunetka, przypominając sobie

rozmowę z Remusem.

- Dorcas Meadowes, coś ty znowu zrobiła?- Mary przerażona spojrzała na

przyjaciółkę, a ta roześmiała się.

- No jak ty ostatnio mówiłaś o nim "Remusek", to sobie pomyślałam, ze

wiesz...No- brunetka próbowała jakoś wyjaśnić blondynce nieporozumienie, ale ta wciąż patrzyła na nią ze strachem w oczach.

- Nie wiem, co sobie pomyślałaś, ale jeśli cokolwiek mu powiedziałaś  to

lepiej idź zaraz do niego i to odwołaj! - Mary wskazała ręką drzwi, ale

Dorcas uniosła ręce.

- Spokoje Mac, po prostu pomyślałam, że jesteście razem no i tak wyszło...

- Co wyszło? – Mary bezradnie uniosła ręce. – Na Merlina, coś ty znowu zrobiła?

- No, ja powiedziałam mu, że jesteście parą. - wyszczerzyła się Dor, a

Mary otworzyła oczy jeszcze szerzej.

- TY KRETYNKO! - wrzasnęła i znów rzuciła w nią poduszką. - Co on sobie teraz pomyśli?!

- Ej Mary, nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło! - Dor zrobiła unik i uśmiechnęła się, ukazując bielutkie zęby. - On wyglądał raczej, jakby dostał mega prezent na gwiazdkę.

- To nic nie zmienia, Dor! - wydarła się Mary, ale brunetka by uniknąć

kolejnego ciosu poduszką, uciekła schodami do pokoju wspólnego.

~*~

Wieczór był naprawdę piękny, a księżyc rzucał swą srebrzystą poświatę

na Hogwartowskie błonia. Szum lasu i cichutkie pluskanie wody dodawało klimatu temu miejscu gdzie najczęściej spotykali się zakochani. Alicja wraz z Frankiem siedzieli przy brzegu jeziora, wpatrując się w jego ciemną toń.

- Frank? - Alicja podniosła głowę i spojrzała na niego.

- Tak, Alu? - Siedzieli na przeciwko siebie, a chłopak odgarnął jasny

kosmyk włosów, który opadł na jej twarz.

- Spotykamy się już od pewnego czasu.. i czy myślisz, że my…- Przerwała na chwilę spoglądając chłopakowi w oczy. Było w nich coś nieodgadnionego, co nie dawało jej spokoju.

- Myślę, że tak…- Frank dokończył za nią gładząc jej jasne włosy. Chwilę wpatrywali się w siebie, zbliżając się ku sobie. Dzieliły ich zaledwie milimetry i gdy Frank zamknął oczy, by już złożyć na ustach Alicji pocałunek, ta odwróciła głowę słysząc czyjś krzyk.

- Lepiej znajdź inną wymówkę, Potter! - Gdzieś niedaleko nich stała Lily

i James, których sylwetki widać było w świetle księżyca tuż obok

bijącej wierzby.

- Lily, teraz nie mogę rozmawiać, idę do Remusa!- Rogacz uniósł ręce w

obronnym geście. - Proszę cię,  pogadamy potem.

- Nie mam ochoty poświęcać ci ani chwili dłużej!- Znów wydarła się

Evans, lecz nagle spostrzegła zbliżających się do nich Franka i

Alicję, więc ściszyła głos.- Idź już sobie..- Warknęła, a James smutny

spuścił głowę i odszedł.

Gdy Al i Frank stanęli przy Evans, Rogacz zniknął za bijącą wierzbą,

przemieniając się w jelenia.

W sercu Lily coś pękło. Nie wiedziała czemu tak się poczuła, ale jej mina wyrażała głęboki smutek, który czaił się również w wilgotnych od łez oczach.

- Wszystko dobrze, Lily? - spytała Alicja, kładąc rękę na ramieniu przyjaciółki.

- Tak...Jasne. - Mruknęła Ruda, po czym przeszła parę kroków do przodu..

- Lily?! - krzyknęła za nią Alicja. - Co się dzieje? - Podeszła do niej,

zostawiając zawiedzionego Franka parę metrów dalej.

- Nic mi nie jest! - Ruda odwróciła się do niej plecami i spuściła głowę.- Zostaw mnie w

spokoju...- Szepnęła.

- Ale Lily...

- Proszę cię...- Odwróciła głowę i spojrzała przyjaciółce w oczy. - Chce

zostać sama...

- No dobrze... - Westchnęła Alicja i powoli się cofając wróciła do Franka.

Lily patrząc na oddalającą się parę, usiadła pod wierzbą. Podkurczyła

kolana i ukryła w nich twarz, dając upust emocjom.

Po jej policzkach pociekły obfite łzy. Nie wiedziała dlaczego? Przecież to

tylko głupi Potter. Co z tego, że właśnie go spławiła? Po raz kolejny.

Jak zawsze. To wszystko było bez sensu. Otarła twarz rękawem i szybko

wróciła do zamku.

~*~

Słońce powoli wschodziło, lecz jego promienie nie były wstanie przedrzeć się przez grube zasłony wokół łóżka Dorcas. Dziewczyna spała sobie spokojnie śniąc o poprzedniej  nocy. Nawet nie zauważyła, gdy jej koleżanki opuściły dormitorium i udały się na lekcje. W końcu zaspana zaczęła po omacku szukać budzika. Gdy wzięła go do swojej ręki, spojrzała spod zasypanych powiek na jego tarczę. Kilka razy zamrugała,

by obraz przed jej oczami nabrał ostrości i po chwili dormitorium wypełnił jej krzyk.

~*~

- Mary, widziałaś Dorcas? - Lily wraz z przyjaciółkami siedziała na trybunach stadionu Quidditcha i  czekała na przyjście pani Hooch.

- Nie, to chyba Ala ją miała obuuuudzić - Blondynka ziewnęła przeciągle,

zasłaniając dłonią usta.

- Ja sobie nie przypominam żebym to ja miała zajmować się Meadowes - Alicja odparła oburzona. - To Lily...

- Dobra spokój, spokój - Ruda przerwała dyskusję. - Może ktoś po nią pójdzie?

- Nie ja! - Wykrzyknęły jednocześnie Mary i Ala, ale nim Evans zdążyła coś powiedzieć, przyszła nauczycielka i klaśnięciem rozkazała im by ustawili się w szeregu.

- Witajcie moi drodzy! – krzyknęła, przykładając sobie różdżkę do krtani. - Dziś nauczymy się jak uniknąć

uderzenia przez tłuczek! Czy wszyscy są?

~*~

Dor biegła zdyszana korytarzem. Pierwsza lekcja na miotłach, a ona jak zwykle się spóźnia. Już samo to, że ledwo co zdała w zeszłym roku powinno ją zmobilizować do pracy, a tu proszę. Podpadnie po raz kolejny.

- O! Kogo ja widzę! - syknęła przeciągle Hooch, której Dorcas tak nienawidziła. Brunetka wpadła właśnie na stadion z miotłą pod pachą i w podartym stroju do gry. - Meadowes przyjdziesz

do mnie po lekcji.... Black, ty też! - Krzyknęła do śmiejącego się za jej plecami Syriusza. - A teraz proszę na miotły!

- Czemu mnie nie obudziłyście? - Dorcas syknęła przez zęby, wznosząc się w powietrze.

- Wybacz, Dor - Alicja podleciała do niej. - Zapomniałyśmy...

- Jak miło słyszeć, że własne przyjaciółki zapomniały o twoim istnieniu. - Mruknęła Dor, po czym ruszyła za przyjaciółkami.

- Dor...Naprawę przepraszamy. - Dodała Mary kryjąc się za przyjaciółką.

- A ty co się tam chowasz? - Spytała zdziwiona brunetka.

- Wiesz...Wolę unikać jakichkolwiek kontaktów z Remusem... - Syknęła jaj na ucho. - ...po tym jak wczoraj niechcący wymsknęło ci się, że "niby" jesteśmy parą.

- Oj, Mary przesadzasz. - Zaśmiała się Dor, po czym zrobiła unik przed tłuczkiem. - Naprawdę powinnaś się cieszyć! - Skwitowała i ruszyła do gry.

~*~

Po lekcji Dor odniosła swoją miotłę do składziku, po czym zrezygnowana wróciła na stadion od Quidditcha. Już z daleka dostrzegła stojącego na środku boiska Syriusza Blacka i zbliżającą się z naprzeciwka panią Hooch. Przyspieszyła kroku i już zaraz stała przy Łapie, mierząc go wzrokiem.

- No moje gołąbeczki... - Hooch zbliżyła się do nich i zatarła dłonie. - Meadowes, masz spore zaległości, które musisz nadrobić. - Zwróciła się do brunetki. - Przez następny miesiąc, w każdy czwartek masz mieć

korepetycje z Quidditcha.

-Słucham?! - Dor myślała, że się przesłyszała.

- To co słyszałaś, Meadowes - odparła oschle Hooch. - A lekcji udzielać ci będzie Syriusz. - uśmiechnęła się do ciemnowłosego. - Pierwsza lekcja jutro!

- Ale...- Dor próbowała coś powiedzieć, lecz nauczycielka już zakończyła z nią rozmowę i odeszła pozostawiając ją z Łapą.

- No i co się tak szczerzysz? - warknęła do uśmiechniętego od ucha do ucha Syriusza.

- Oj Meadowes, nie bądź taka... Nie pamiętasz już jak wczoraj się do mnie dobierałaś? - Uśmiechnął się

zawadiacko, a Dor poczuła jak nogi się pod nią uginają. To tylko Black..- pomyślała i odwróciwszy się na

pięcie, odeszła bez słowa.

 *♥♥♥*

Witajcie!

Tak na początku chciałam ogromnie podziękować wszystkim za komentarze pod poprzednim rozdziałem :)

 Tutaj zostawię kilka słów podziękowania :) 

Alicja Sims ~ Dziękuję ci ogromnie komentarze pod rozdziałami, które dają mi kopa do pracy. Są  one naprawdę śmieszne kiedy piszesz, że na przykład "spadłam z łóżka, daj mi jeszcze chwilkę, dobra poniosłam się" :D Liczę na twój komentarz także pod tym rozdzialikiem :)

Dorcas Meadowes-Black ~ Po pierwsze:  Hip hip hura za nazwę XD Meadowes-Black, nikt by lepiej nie wymyślił :P Strasznie ci dziękuję, za komentarze przy (chyba) prawie wszystkich notkach ^.^ Byłam taka szczęśliwa jak widziałam twoje komentarze, które dodają mi tyle siły i motywują do dalszej pracy :) No i rzecz jasna obie kochamy Doriusz ♥

Panienka Livvi ~ Oł, oł, tutaj to mogłabym się rozpisać, ale postaram się streścić w kilku zdaniach. Zacznę od tego, że ten blog by w ogóle nie istniał gdyby nie ty! :) Dzięki tobie zakochałam się w czasach Huncwotów i co najważniejsze w pairingu Doriusz ♥ Dziękuję ci za zbetowanie rozdziałów i czasem tez podsyłanie zwariowanych pomysłów :D Żeby nie zanudzać po prostu powiem, że cie Kocham XD

Padfood ~ O ja ten komentarz był po prostu boski. Zmotywował mnie i podpowiedział co dodać, co zmienić. Było też kilka pochwał ( *.*). To wszytko co mi przekazałaś w tym jednym (okropnie długim) komentarzu na pewno wykorzystam w przyszłości :)

I cała reszta ~ było jeszcze parę osób które skomentowało mój rozdzialik, co wywołało u mnie nie mały uśmiech na twarzy :) Wybaczcie, że nie podziękuję wam wszystkim z osobna, ale wiedzcie, że o was pamiętam i komentarze od was nie są wcale mniej ważne od tych osób wymienionych wyżej :)

A teraz kilka słów o rozdziale:
Za namowa Livvi rozdział jest dziś! A dlaczego dziś? Bo dziś mija miesiąc od założenia bloga! TADAM! Zaszłam tak daleko w tak krótkim czasie WOW *.* Mam 17 obserwatorów i ponad 2600 wyświetleń :D
Dobra, teraz serio o rozdziale XD

Rozdział nie  wyszedł zabójczo długi...6 stron w Wordzie to nie tak wiele, ale jestem z niego jako tako zadowolona :)

Trochę więcej uczuć i *nareszcie* oczekiwana kłótnia Dor i Syriusza. Może nie powala na kolana, ale postaram się wprowadzić w następnych rozdziałach więcej takich akcji. Wiem, wiem mało Petera i tak dalej, ale go zbytnio nie lubię to dlatego :P Ale postaram się też coś z nim wymyślić, bo w końcu to też Huncwot.

Eh...No dobra to chyba tyle na dziś....Jestem pod wrażeniem mojego wywodu XD Zaraz normalnie będzie dłuższy niż rozdział XD No dobra nie zanudzam.

Do napisania!

Mania :*

PS Zrymowało się XD

Rozdział 2 "Pożałujesz tego Meadowes!"

- Słucham? - Chłopak wytrzeszczył oczy, przyglądając się Lily. - O nie, nic

z tych rzeczy.

- Ale Sev, no proszę, proszę, proszę, proszę! - Evans zrobiła maślane

oczy, a Snape przez chwilę się zastanawiał.

- Jeśli potrzebujesz kogoś, kto będzie chciał się "zabawić" z Potterem,

to znam dwóch takich...

- Co masz na myśli? - Lily wraz z Dorcas wymieniły zaciekawione spojrzenia.

- Mam tutaj takich dwóch. - Snape kontynuował.- Idealnie, by się do

tego nadawali.

- Naprawdę?

- Ta... Seamus i Nicolas, zaraz ich do was przyprowadzę. - I z powrotem

zniknął w ciemnym, ślizgońskim dormitorium.

~*~

- Łapo, czuje, że dziś wydarzy się coś niezwykłego! - zaśmiał się Rogacz,

gdy wszyscy Huncwoci siedzieli w Sali głównej, jedząc śniadanie.

- Może Dorcas postanowi mi się oświadczyć! - Łapa wyszczerzył się, gdy w

tym samym momencie dziewczyny z Gryffindoru zasiadły nieopodal nich.

- O, widzicie przyszły - wskazał Peter, którego nikt dotąd nie zauważył.

- Widzimy Glizdogonie... - Łapa wstał od stołu, by trochę podroczyć się z Dorcas.

Nim jednak udało mu się to zrobić, Meadowes i Evans podeszły do ich stołu.

- No co tam chłopcy...? - zagadnęła Lily ni stąd, ni zowąd, siadając

Potterowi na kolanach.

- Uuu Evans, nie sądziłem, że z ciebie taką gorąca babka! - James objął ją

rękami wokół tali, a ona spiorunowała go wzrokiem.

- Nie pozwalaj sobie na za dużo, Potter! - syknęła, lecz zaraz na jej twarz

powrócił milutki uśmieszek, kiedy przypomniała sobie o planie.

Syriusz tak rozbawiony tą sytuacją, nawet nie zauważył, gdy Meadowes

usiadła okrakiem na jego kolanach, obejmując jego szyję rękami.

- Meadowes, co to za zmiana? – spytał, nie mogąc powstrzymać uśmiechu.

- Postanowiłyśmy, że nie ma co się kłócić... - Dor szepnęła mu na ucho

zmysłowym głosem. - Może czas wreszcie dorosnąć...

- Ooo! Meadowes, nie wiem w co wy gracie, ale bardzo mi się to podoba! -

skomentował Syriusz, gdy Dor zaczęła dłonią błądzić po jego klatce

piersiowej.

- Zobaczymy się wieczorem, kotku - szepnęła mu na ucho, po czym zeszła z

jego kolan, dając znak Lily, że mają się zmywać.

- Do zobaczenia kochany... - Evans opuściła oniemiałego Pottera, w chwili

kiedy ten chciał ją pocałować.

- Stary, co to było? - Syriusz wciąż był w lekkim szoku.

- To było nieziemskie... - odparł Rogacz, opierając się o oparcie krzesła.

- Nie wydaje się wam, że coś tu śmierdzi? - spytał Lupin, wyglądając zza

grubej księgi od zielarstwa.

- Faktycznie Lunio, chyba czas zmienić perfumy! - James wyszczerzył zęby,

a Remus wywracając oczami, powrócił do czytania.

~*~

- Co wy robicie, do cholery? - Mary wyraźnie była w szoku, po tym co przed chwilą

zobaczyła.

- Spokojnie Macdonald. - Dorcas zaśmiała się. - To część naszego planu.

Meadowes i Evans, właśnie usiadły naprzeciwko Alicji i Mary, powracając do

śniadania.

- Waszym planem jest zaciągnięcie ich do łóżek? - Alicja wyraźnie była

zła, po tym jak wczorajszego wieczoru ani Dor ani Lily nie zdradziła jej

i Mary swoich planów.

- No, poniekąd Alu masz rację... - Evans ugryzła spory kawałek tosta z

serem. - Ale to ne my se z nymi przespymy… - dodała z pełną buzią.

- A więc, po co to całe przedstawienie? - upierała się Mary.

- Bo widzisz, czasem trzeba się poświęcać dla dobra sprawy...- Dorcas

starała się mówić poważnie, lecz niewytrzymała i razem z Lily

wybuchnęły niepohamowanym śmiechem.

- Czy ty wiesz Mary, o co im chodzi? - Alicja patrzyła ze strachem, na

tarzające się ze śmiechu gryfonki.

- Nie i chyba nie chcę wiedzieć- mruknęła, po czym obie odeszły od stołu.

~*~

Wieczór zbliżał się powoli, aż wreszcie nastała godzina 20. Dorcas i

Lily siedziały na łóżku rudej, czekając na gości. Nagle usłyszały

pukanie. Dor szybko pobiegła drzwi i otworzyła przybyszowi.

- Meadowes, ty mi lepiej powiedz, czemu jacyś dwaj ślizgoni czekają na

was na dole z "ważną sprawą"? - Macdonald wydarła się, stojąc w drzwiach

dormitorium.

- Oj Mary, Mary - Dorcas pokręciła głową.- Ja idę na dół, więc niech Lily

ci wytłumaczy...

- Hej dziewczyny, o co chodzi? - Alicja właśnie wróciła z korepetycji z

OPCM i stała w progu wraz z Mary.

- Nic Alu, po prostu Evans wreszcie postanowiła zdradzić nam swój

wspaniały plan. - syknęła Macdonald, mierząc Meadowes wzrokiem.

- No to wy sobie tutaj gadajcie, a ja pójdę po naszych gości. -

Meadowes zniknęła na schodach, słysząc jeszcze przez chwilę ożywione

głosy swoich przyjaciółek. W końcu wypadła przez dziurę w portrecie na

korytarz i spojrzała na dwóch ślizgonów, opierających się o ścianę.

Jeden miał czarne włosy, takie same jak Syriusz, ale był zdecydowanie

chudszy, z piwnymi oczami. Drugi dla odmiany był blondynem. Miał

szmaragdowe oczy i był nieco wyższy od swojego kolegi.

- Cześć! - przywitała ich Meadowes, mierząc każdego z nich wzrokiem. - Macie

eliksir?- spytała.

Kiwnęli głowami i podali brunetce dwa flakony z gęsta substancją w środku.

Dor szybko wyjęła z kieszeni woreczek, z którego wyciągnęła dwa włosy.

Jeden rudy - należący do Lily, a drugi brązowy - jej własny.

- Który bierze kogo? - spojrzała znacząco na chłopaków i po chwili

odezwał się Nicolas.

- Ja wezmę chętnie Potterka, jest taki słodki - uśmiechnął się

figlarnie, a Dor z trudem powstrzymała odruch wymiotny.

- Ok, to bierz ten...- podała mu rudy włos Lily, a swój własny wręczyła Seamusowi.

- No to na zdrowie chłopcy! - Meadowes wyszczerzyła zęby, podczas gdy oni

jednym haustem opróżnili buteleczki z eliksirem wielosokowym.

Po chwili obydwaj znacznie się zmniejszyli, a ich włosy zaczęły rosnąć.

Nim Dor się obejrzała, stał przed nią jej własny klon i klon Lily

Evans.

- Perfekcyjnie! - Meadowes zaklaskała w dłonie. - A teraz ja spróbuję się jakoś przemknąć do dormitorium, a wy wejdźcie za jakieś 5 minut. Hasło to: Fioletowa krowa. Widzieliście

Plan, więc wiecie gdzie jest pokój chłopaków? - upewniła się.

Seamus i Nicolas pokiwali głowami, a Dor cofając się do obrazu, mruknęła po raz drugi:

- Wszystko perfekcyjnie.

~*~

- To jest naprawdę chore! - Alicja skomentowała, gdy

już cała czwórka zgromadziła się na łóżku Lily.

- Nie przesadzaj Stewart. - zaśmiała się Lily. - To co zrobił Black też nie

było normalne...

- Ej dobra ludzie, koniec z tymi pogaduszkami! - Dor wtrąciła się. - Lily

dawaj tu widok na pokój chłopaków!

Evans chwyciła różdżkę i chwilę się zastanawiając, rzuciła zaklęcie

niewerbalne. Boczna ściana zrobiła się przezroczysta, dając idealny

wgląd do pokoju Huncwotów.

-Ożesz Evans, gdzieś to wynalazła? - Mary patrzyła na ścianę z otwartymi ustami.

- Księgi zakazane. - wyszczerzyła zęby. - Ale to nie wszystko, Muffliato!

Przecież nie chcemy, żeby usłyszeli nasze szaleńcze śmiechy...

- Patrzcie! - Mary przerwała, wskazując palcem na ścianę.- Idą!

Faktycznie, Syriusz wstał ze swojego łóżka i podszedł do drzwi, w które

ktoś przed chwilą zapukał.

- Oł, Meadowes! To nie żartowałaś z tym wieczorem? - Blackowi wyraźnie

zaświeciły się oczy, na myśl o wieczorze spędzonym w towarzystwie

Dorcas.

- Evans, widzę, że długo beze mnie nie wytrzymałaś! - Rogacz wyszczerzył się, gdy dojrzał w progu rudowłosą, uśmiechającą się do niego seksownie.

- Jezu, zaraz nie wytrzymam. - szepnęła prawdziwa Dor, obserwując jak

Seamus zmieniony w nią, powoli zbliża się do łóżka Syriusza, siadając na

jego brzegu.

-Ojojoj Meadowes, wiedziałem, że kiedyś mi ulegniesz. - Łapa oniemiały

patrzył, jak dziewczyna powolutku przysuwa się do niego, w końcu siadają

mu na kolanach.

- Dor...- Chyba pierwszy raz powiedział do niej po imieniu, lecz nie

zdążył dokończyć, gdyż brunetka zamknęła mu usta pocałunkiem. Chwilę trwali złączeni, podczas gdy dało się słyszeć jęk Evans.

- O Jezu! Zaraz się zsikam ze śmiechu! - Prawdziwa Evans leżała na ziemi,

nie mogąc powstrzymać śmiechu.

- Lily, kiedy eliksir przestaje działać ? - spytała Alicją także

rozbawiona tą sytuacją.

- Za jakieś, za jakieś... - Evans złapała się za brzuch, w kolejnym

napadzie śmiechu. - za około 10 minut...

Dało się słyszeć kolejne jęki Evans, która teraz już w samej bieliźnie

obściskiwała się z Potterem.

- Boże Evans, jesteś nieziemska. - wystękał James pomiędzy pocałunkami.

- Ej, z łaski swojej moglibyście trochę ciszej? - Remus próbował skupić

się na nauce, ale poczynania obydwu par, wyraźnie mu w tym

przeszkadzały. - JA PRÓBUJE SIĘ TU SKUPIĆ! -wydarł się tak, że nawet w

dziewczęcym dormitorium zapanowała cisza.

- Boże, twój Remcik jak zawsze psuje zabawę! - zezłościła się Meadowes, ale

zaraz spojrzała, jak Syriusz dobiera się do jej stanika. – Ej Evans, kiedy

eliksir przestanie działać? Nie mogę pozwolić Blacowi na takie widoki!

- Zostały 3 minuty. - odparła Lily i nagle znów wybuchnęła śmiechem na

widok pół nagiej Dor w objęciach Łapy.

- O boże, o boże! - nie mogła złapać tchu.

Meadowes postanowiła to zakończyć. Jednym machnięciem różdżki zdjęła

zaklęcie wyciszające.

Lily śmiejąca się teraz wniebogłosy, nawet tego nie zauważyła.

Po chwili Syriusz zaprzestał rozbierania Dorcas i zastygł.

- Rogaczu, czy ty to słyszysz? - zwrócił się do przyjaciela, gdy ten też na

chwilę przerwał zabawę.

- Ten śmiech… - dodał Syriusz, a tarzająca się po ziemi Evans, nagle ucichła.

- Meadowes, czy ty zdjęłaś zaklęcie wyciszające? - syknęła przez zaciśnięte zęby.

- Ja? - Dor zrobiła niewinną minę. - Nie no co ty...

Teraz to Al i Mary patrzyły ze śmiechem na naburmuszoną minę Evans.

- DORCAS MEADOWES, ZARAZ CIĘ ZABIJE! - krzyknęła doskonale wiedząc, że

pogrąży je całkowicie.

Gdy Huncwoci usłyszeli ten krzyk, popatrzyli ze strachem na siebie, a

potem na swoje towarzyszki.

- Mówiłem, że to nie moje perfumy tak śmierdzą! - Lupin zaśmiał się, ale

ani Łapa ani Rogacz nie odpowiedzieli.

- Dziewczyny! Ej, patrzcie! - Alicja zawołała je, ale starała się nie krzyczeć.

-Co, co? - Meadowe umknęła przed kolejnym ciosem Rudej.

-Zaraz się przemienią! - szepnęła podekscytowana Mary.

-Ej, wiecie dziewczyny, może już sobie pójdziecie? - Łapa w końcu zadał to

niezręczne pytanie.

-To tak mnie Black przyjmujesz?! - Dorcas wydarła się, chwytając za

spódniczkę i koszule. - Następnym razem...- nie zdążyła dokończyć, bo

Syriusz znów się na nią rzucił.

- Żartowałem skarbie. – Pocałował ją, a za jego przykładem poszedł James.

- Ile? - Dor siedziała w napięciu, czekając na finał.

- 30 sekund...- Evans odliczała, a za chwilę cała trójka razem z nią.

- Trzy

- Dwa

- Jeden iii....

Przeraźliwy pisk rozdał ciszę, która przez chwilę panowała. To

Syriusz zeskoczył z łóżka jak oparzony, gdy jego kochanka zamieniła się

w chłopaka.

Rogacz spojrzał na niego zaskoczony, a potem przeniósł wzrok z powrotem

na Lily. Niestety zamiast niej, szczerzył się do niego czarnowłosy ślizgon.

-Ożesz w mordę...- odskoczył od chłopaka, zasłaniając prześcieradłem swoje ciało.

Dziewczyny leżały na ziemi już wszystkie, nie mogąc powstrzymać napadu

śmiechu. Widać było, że Rogacz i Łapa to słyszą i po chwili ten drugi

wrzasnął:

- Zapłacisz mi za to, Meadowes!

Krzyki dziewczyn zostały zgłoszone, przez głośne salwy śmiechu Lupina i

Petera, którzy tak rozbawieni tą sytuacją nawet zapomnieli, że ślizgoni

są w dormitorium.

Chwila nieuwagi i przyjaciołom Snape’a  udało się wymknąć.

- Oj Black... -Dor pokręciła głową i nim jeszcze Seamus i Nicolas

zniknęli, uwieczniła tę scenę na zdjęciu.

- No to co dziewczyny, zemsta zaliczona! - poprzybijały sobie piątki i od

czasu do czasu śmiejąc się, poszły spać.

*♥♥♥*

Witajcie!

Rozdział jest i mam nadzieję, że miło się wam go czytało :)

Jeżeli widzicie jakieś błędy- piszcie, ale starałam się, by ich nie było. Pomogła mi też Panienka Livvi: Dziękuję kochana :*

I jeszcze na koniec powiem, że dedykuję rozdział Pannie Nikt, za tak strasznie długi komentarz, w którym napisała mi co jest źle i co mogę poprawić :) Mam nadzieję, że tutaj z przecinkami nie będzie tak źle :P

Czekam na wasze opinie! 

Do napisania 

Mania :*