Rozdział 3 "Korepetycje z Quidditcha"

 Poranne, wrześniowe promienie wpadały przez uchylone okna gryfońskich dormitoriów. Dorcas wraz z Lily spały sobie w najlepsze zupełnie nie świadome tego, co zaraz miało je spotkać. Brunetka niespokojnie przewróciła się na bok wdychając zapach świeżej pościeli, a gdy promienie oświetliły jej twarz lekko otworzyła zaspane oczy. Po chwili wygramoliła się z pościeli i usiadła na brzegu łóżka przeciągając się i ziewając przeciągle.
- Lily… - szepnęła do przyjaciółki leżącej w łóżku obok.
- Tak..? – Ruda nieprzytomnie podniosła głowę z poduszki i spojrzała na Dorcas.
- Gdzie są Alicja i Mary? – Obie zaczęły się rozglądać po dormitorium, ale nigdzie nie było choćby najmniejszego śladu po ich przyjaciółkach.
- Dorcas… - Lilka spojrzała przestraszona na brunetkę. – A gdzie my właściwie jesteśmy?
- Co? – Do Meadowes na początku w ogóle nie dotarły słowa przyjaciółki. – No, u siebie…
- Nie, Dor…To nie jest nasze dormitorium…
- Jak to nie? – Meadowes wytrzeszczyła oczy. – A niby czyje?
- No właśnie… - Lily przestraszona szczelniej okryła się kołdrą. – Może…
Nie zdążyła dokończyć, bo przerwał jej głos dochodzący ze strony łazienki.
- O, widzę, że panienki się już obudziły… - Syriusz stał oparty o framugę i wpatrywał się zachłannie w Dor ubraną jedynie w nocny podkoszulek i spodenki.
- Black…Ty..Ty … - Meadowes szybko zakryła swoje ciało kołdrą. – Ty zboczeńcu!
- Oj nie bądź taka… - Syriusz wyszczerzył zęby. – Po takiej nocy jesteś mi coś winna…
Oczy Dor wyleciały z orbit, a jej mózg zawędrował do miejsc, do których zbliżać się nie powinien. Co on jej zrobił?
- Black, jeżeli cokolwiek się stało…- Dor syknęła przez zaciśnięte zęby, a w tym samym czasie do pokoju wparował James.
- Meadowes, Meadowes… Od razu, że coś się stało…- Wywrócił oczami, po czym mrugnął do Evans, łobuzersko się uśmiechając…- Po prostu zabawiliśmy się z wami, tak ja to wy zabawiłyście się z nami…
- Potter! – Wrzasnęła ruda zeskakując z łóżka wraz z kołdrą. – Ty obleśny dupku! Jak mogłeś mnie tak wykorzystać?! – Podeszła do niego i syknęła mu prosto w twarz. – Pożałujesz tego…
- No, ej… Lily – Rogacz zrobił niewinną minę. – Przecież i tak wiem, ze mnie kochasz…
- Ja ciebie? – Jej głos przesiąknięty był irytacją. – Nigdy!  - Tupnęła nogą ze złości, po czym wyszła z dormitorium porzucając po drodze kołdrę. – Meadowes idziesz? – Wrzasnęła będąc już na schodach.
- Idę! – Odkrzyknęła obrzucając Blacka jeszcze jednym pogardliwym spojrzeniem, po czym razem z kołdrą wymaszerowała z dormitorium.
- Ej, Meadowes! Nie zapomniałaś o czymś? – Syriusz spojrzał znacząco na kołdrę, która Dor pociągnęła za sobą.
- A to… - Brunetka odparła zbytecznym tonem. – Zatrzymam ją sobie, na pamiątkę…
- O nie, nie, nie…- Syriusz szybko doskoczył do Dorcas, nadeptując na kawałek kołdry.
Meadowes z piskiem upadła na ziemię zaplątując się w fałdy materiału.
- Ty debilu! – Wrzasnęła. – Zostaw mnie w spokoju!
- Oj, Meadowes…- Black ukląkł przy lezącej dziewczynie. – Nigdy nie zrozumiem kobiet… - To mówiąc wziął ją na ręce i chociaż ona zdecydowanie się temu sprzeciwiała, jemu to nie przeszkadzało.
- Puść mnie! – Krzyknęła wierzgając rękami i nogami, lecz Syriusz niewzruszony zniósł ją już ze schodów do pokoju wspólnego, pełnego piątoklasistów.
Gdy stanęli na środku pokoju, uczniowie cicho zaczęli szeptać miedzy sobą. Bo w końcu, co mogli pomyśleć, gdy zobaczyli dziewczynę w skąpej piżamie lekko zakrytą kołdrą i chłopaka niosącego ją na rękach ze swojego dormitorium. Dor aż momentalnie ucichła wpatrując się głupio w tłum.
- Chodźmy już szybko! – Szepnęła Syriuszowi na ucho, całkowicie zapominając o swojej złości. – Błagam…
Łapa posłusznie zaniósł brunetkę do jej dormitorium, gdzie rzucił ją na pierwsze lepsze łóżko.
- Jezus, Maria, Meadowes ważysz więcej niż słoń. – wystękał wreszcie pozbywając się balastu.
- Wy faceci, potraficie tylko truć życie! – Dorcas pokręciła głową patrząc z pogardą na czarnowłosego. – Zero uczuć…
- Ależ Dor ja mam uczucia! – Syriusz wyszczerzył się i nim Dorcas się zorientowała pocałował ją w usta.
Odskoczyła jak oparzona patrząc na niego jak na idiotę.
- Mało ci? – Wrzasnęła. – To, co dziś rano mi zrobiłeś nie wystarczy?
- Ale Dor…Ja nic nie zrobiłem…- mruknął przywołując do głowy myśli, co by było gdyby jednak coś tej nocy miedzy nimi zaszło.
- I ja mam ci uwierzyć?! – Prychnęła wstając z łóżka i opierając palec na jego klatce piersiowe…- Ty poskramiacz damskich serc, nie byłbyś w stanie zaciągnąć zwykłej, bezbronnej gryfonki do łóżka…
- Najwyraźniej nie takiej zwykłej. – Uśmiechnął się lubieżnie, za co oberwał po twarzy.
- Wynoś się! – Dorcas wskazała mu ręką wyjście.
- Ale…co ja?
- WYNOŚ SIĘ! – Krzyknęła, a on szybko zaczął się cofać aż w końcu zniknął na schodach.
- Wszystko dobrze?- Dor dopiero teraz dostrzegała Rudowłosą przyjaciółkę siedzącą na swoim łóżku.
- Ta…Czemu nie… - Stęknęła rzucając się na łóżko. – Myślisz, że oni naprawdę nas…no wiesz?
- Myślę, że nie. – Lily odparła wzruszając ramionami. – Znam Jamesa dość długo i nawet zważając na to, że czasem ma głupie pomysły, to nie posunąłby się tak daleko…
- Może masz rację…- Dor westchnęła patrząc na zegarek. – Ej jest już 11!
- Mary i Ala są już na lekcjach, zresztą pewnie tak jak Remus i Peter… To by wyjaśniało ich nieobecność. – Odparła logicznie Ruda chwytając za swój mundurek szkolny. – Ja idę się ubrać i tobie też radzę…
- No pewnie, zaraz. – Mruknęła Dor i zaraz poszła w ślady Lily. - Ej, a co z zemstą?
- Jaką zemstą?! – Lilka wytrzeszczyła oczy.
- No, za to, co nam zrobili…
- Ja nie mam zamiaru robić żadnej zemsty…- Pokręciła głową. - Nigdy więcej!
- Ale Evans…
- Nie i koniec! Nie chce dawać Potterowi tej satysfakcji.
- Eh, no dobrze. – Dor odparła markotnie. – Jak chcesz…

~*~

Po lekcjach

Lupin siedział sam w pokoju wspólnym i czytał jakąś grubą księgę usadowiony w wygodnym fotelu.

- O hej Lunatyku!- Meadowes właśnie przecisnęła się przez dziurę pod

Portretem.- Tak się składa, że dzisiaj cały dzień cię szukam.

- Mnie? - Zdziwił się chłopak, odkładając książkę na stół.

- Tak ciebie. - Meadowes usiadła na przeciwko Lupina. – Wiesz może gdzie jest Black. Dzisiaj ani razu na niego nie wpadłam, a tak się składa, że ty chyba wiesz gdzie mogę go znaleźć?

- Black szoruje kible, po tym jak go dziś wkopałyście z Lily. - Remus uniósł brew i uśmiechnął się rozbawiony. – Ale najwidoczniej zasłużył. Tak samo, jak James.

- Och, w takim razie bardzo ci dziękuję! - Dor wyszczerzyła zęby zadowolona z tego, że Huncwotów spotkała zasłużona kara.- A, i Mary cię dziś szukała! - Dodała, wstając z fotela.

- Naprawdę? - Chłopak ożywił się, ale gdy zobaczył minę Meadowes, od razu

się speszył. - A wiesz może po co? - spytał, pochylając głowę by nie

pokazać swojego zawstydzenia.

- No skoro jesteście razem... - Dor wywróciła oczami.

- My razem?- Lupin wytrzeszczył oczy.

- No, w sensie nie my tyko wy...W sensie..

- Wiem, wiem Dorcas. - Pokręcił głową. - Ale nie przypominam sobie, żebym był

z Macdonald.

- Och naprawdę? - Meadowes wzruszyła ramionami. – To przepraszam za pomyłkę...- Mrugnęła do niego zalotnie, po czym zniknęła na schodach prowadzących do dormitorium dziewcząt, pozostawiając zaskoczonego Remusa samego.

- Cześć Dor. - Przywitała ją Mary, siedząca na łóżku. - Już wszystko w porządku?

- W jak najlepszym porządku. - Meadowes rzuciła się na swoje

Łóżko. – Black dostał to, na co zasłużył!

- Czyżby kara u Filcha? - zaśmiała się Mary, na co Dorcas pokiwała głową. - A gdzie reszta dziewczyn?

- Lily opieprza Pottera, a Ala jest nad jeziorem razem z Frankiem.

- Boże, jak ja im zazdroszczę. - Westchnęła Mary.

- Niby, czego? - Dorcas spojrzała na nią zaskoczona.

- No wiesz Frank i Alicja są razem, a Lily i James

zachowują się jak stare, dobre małżeństwo.

- Chciałabyś być stara?- Wyszczerzyła się Dor.

- Boże Meadowes, ja na  poważnie! - Mary rzuciła w nią poduszką.- Ty

nawet masz Blacka, a ja?

- Masz Lunatyka. - stwierdziła Dor, odrzucając poduszkę.

- On nawet ze mną nie gada!- Mary pokręciła smutno głową.

- To chyba teraz zacznie…- Zachichotała brunetka, przypominając sobie

rozmowę z Remusem.

- Dorcas Meadowes, coś ty znowu zrobiła?- Mary przerażona spojrzała na

przyjaciółkę, a ta roześmiała się.

- No jak ty ostatnio mówiłaś o nim "Remusek", to sobie pomyślałam, ze

wiesz...No- brunetka próbowała jakoś wyjaśnić blondynce nieporozumienie, ale ta wciąż patrzyła na nią ze strachem w oczach.

- Nie wiem, co sobie pomyślałaś, ale jeśli cokolwiek mu powiedziałaś  to

lepiej idź zaraz do niego i to odwołaj! - Mary wskazała ręką drzwi, ale

Dorcas uniosła ręce.

- Spokoje Mac, po prostu pomyślałam, że jesteście razem no i tak wyszło...

- Co wyszło? – Mary bezradnie uniosła ręce. – Na Merlina, coś ty znowu zrobiła?

- No, ja powiedziałam mu, że jesteście parą. - wyszczerzyła się Dor, a

Mary otworzyła oczy jeszcze szerzej.

- TY KRETYNKO! - wrzasnęła i znów rzuciła w nią poduszką. - Co on sobie teraz pomyśli?!

- Ej Mary, nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło! - Dor zrobiła unik i uśmiechnęła się, ukazując bielutkie zęby. - On wyglądał raczej, jakby dostał mega prezent na gwiazdkę.

- To nic nie zmienia, Dor! - wydarła się Mary, ale brunetka by uniknąć

kolejnego ciosu poduszką, uciekła schodami do pokoju wspólnego.

~*~

Wieczór był naprawdę piękny, a księżyc rzucał swą srebrzystą poświatę

na Hogwartowskie błonia. Szum lasu i cichutkie pluskanie wody dodawało klimatu temu miejscu gdzie najczęściej spotykali się zakochani. Alicja wraz z Frankiem siedzieli przy brzegu jeziora, wpatrując się w jego ciemną toń.

- Frank? - Alicja podniosła głowę i spojrzała na niego.

- Tak, Alu? - Siedzieli na przeciwko siebie, a chłopak odgarnął jasny

kosmyk włosów, który opadł na jej twarz.

- Spotykamy się już od pewnego czasu.. i czy myślisz, że my…- Przerwała na chwilę spoglądając chłopakowi w oczy. Było w nich coś nieodgadnionego, co nie dawało jej spokoju.

- Myślę, że tak…- Frank dokończył za nią gładząc jej jasne włosy. Chwilę wpatrywali się w siebie, zbliżając się ku sobie. Dzieliły ich zaledwie milimetry i gdy Frank zamknął oczy, by już złożyć na ustach Alicji pocałunek, ta odwróciła głowę słysząc czyjś krzyk.

- Lepiej znajdź inną wymówkę, Potter! - Gdzieś niedaleko nich stała Lily

i James, których sylwetki widać było w świetle księżyca tuż obok

bijącej wierzby.

- Lily, teraz nie mogę rozmawiać, idę do Remusa!- Rogacz uniósł ręce w

obronnym geście. - Proszę cię,  pogadamy potem.

- Nie mam ochoty poświęcać ci ani chwili dłużej!- Znów wydarła się

Evans, lecz nagle spostrzegła zbliżających się do nich Franka i

Alicję, więc ściszyła głos.- Idź już sobie..- Warknęła, a James smutny

spuścił głowę i odszedł.

Gdy Al i Frank stanęli przy Evans, Rogacz zniknął za bijącą wierzbą,

przemieniając się w jelenia.

W sercu Lily coś pękło. Nie wiedziała czemu tak się poczuła, ale jej mina wyrażała głęboki smutek, który czaił się również w wilgotnych od łez oczach.

- Wszystko dobrze, Lily? - spytała Alicja, kładąc rękę na ramieniu przyjaciółki.

- Tak...Jasne. - Mruknęła Ruda, po czym przeszła parę kroków do przodu..

- Lily?! - krzyknęła za nią Alicja. - Co się dzieje? - Podeszła do niej,

zostawiając zawiedzionego Franka parę metrów dalej.

- Nic mi nie jest! - Ruda odwróciła się do niej plecami i spuściła głowę.- Zostaw mnie w

spokoju...- Szepnęła.

- Ale Lily...

- Proszę cię...- Odwróciła głowę i spojrzała przyjaciółce w oczy. - Chce

zostać sama...

- No dobrze... - Westchnęła Alicja i powoli się cofając wróciła do Franka.

Lily patrząc na oddalającą się parę, usiadła pod wierzbą. Podkurczyła

kolana i ukryła w nich twarz, dając upust emocjom.

Po jej policzkach pociekły obfite łzy. Nie wiedziała dlaczego? Przecież to

tylko głupi Potter. Co z tego, że właśnie go spławiła? Po raz kolejny.

Jak zawsze. To wszystko było bez sensu. Otarła twarz rękawem i szybko

wróciła do zamku.

~*~

Słońce powoli wschodziło, lecz jego promienie nie były wstanie przedrzeć się przez grube zasłony wokół łóżka Dorcas. Dziewczyna spała sobie spokojnie śniąc o poprzedniej  nocy. Nawet nie zauważyła, gdy jej koleżanki opuściły dormitorium i udały się na lekcje. W końcu zaspana zaczęła po omacku szukać budzika. Gdy wzięła go do swojej ręki, spojrzała spod zasypanych powiek na jego tarczę. Kilka razy zamrugała,

by obraz przed jej oczami nabrał ostrości i po chwili dormitorium wypełnił jej krzyk.

~*~

- Mary, widziałaś Dorcas? - Lily wraz z przyjaciółkami siedziała na trybunach stadionu Quidditcha i  czekała na przyjście pani Hooch.

- Nie, to chyba Ala ją miała obuuuudzić - Blondynka ziewnęła przeciągle,

zasłaniając dłonią usta.

- Ja sobie nie przypominam żebym to ja miała zajmować się Meadowes - Alicja odparła oburzona. - To Lily...

- Dobra spokój, spokój - Ruda przerwała dyskusję. - Może ktoś po nią pójdzie?

- Nie ja! - Wykrzyknęły jednocześnie Mary i Ala, ale nim Evans zdążyła coś powiedzieć, przyszła nauczycielka i klaśnięciem rozkazała im by ustawili się w szeregu.

- Witajcie moi drodzy! – krzyknęła, przykładając sobie różdżkę do krtani. - Dziś nauczymy się jak uniknąć

uderzenia przez tłuczek! Czy wszyscy są?

~*~

Dor biegła zdyszana korytarzem. Pierwsza lekcja na miotłach, a ona jak zwykle się spóźnia. Już samo to, że ledwo co zdała w zeszłym roku powinno ją zmobilizować do pracy, a tu proszę. Podpadnie po raz kolejny.

- O! Kogo ja widzę! - syknęła przeciągle Hooch, której Dorcas tak nienawidziła. Brunetka wpadła właśnie na stadion z miotłą pod pachą i w podartym stroju do gry. - Meadowes przyjdziesz

do mnie po lekcji.... Black, ty też! - Krzyknęła do śmiejącego się za jej plecami Syriusza. - A teraz proszę na miotły!

- Czemu mnie nie obudziłyście? - Dorcas syknęła przez zęby, wznosząc się w powietrze.

- Wybacz, Dor - Alicja podleciała do niej. - Zapomniałyśmy...

- Jak miło słyszeć, że własne przyjaciółki zapomniały o twoim istnieniu. - Mruknęła Dor, po czym ruszyła za przyjaciółkami.

- Dor...Naprawę przepraszamy. - Dodała Mary kryjąc się za przyjaciółką.

- A ty co się tam chowasz? - Spytała zdziwiona brunetka.

- Wiesz...Wolę unikać jakichkolwiek kontaktów z Remusem... - Syknęła jaj na ucho. - ...po tym jak wczoraj niechcący wymsknęło ci się, że "niby" jesteśmy parą.

- Oj, Mary przesadzasz. - Zaśmiała się Dor, po czym zrobiła unik przed tłuczkiem. - Naprawdę powinnaś się cieszyć! - Skwitowała i ruszyła do gry.

~*~

Po lekcji Dor odniosła swoją miotłę do składziku, po czym zrezygnowana wróciła na stadion od Quidditcha. Już z daleka dostrzegła stojącego na środku boiska Syriusza Blacka i zbliżającą się z naprzeciwka panią Hooch. Przyspieszyła kroku i już zaraz stała przy Łapie, mierząc go wzrokiem.

- No moje gołąbeczki... - Hooch zbliżyła się do nich i zatarła dłonie. - Meadowes, masz spore zaległości, które musisz nadrobić. - Zwróciła się do brunetki. - Przez następny miesiąc, w każdy czwartek masz mieć

korepetycje z Quidditcha.

-Słucham?! - Dor myślała, że się przesłyszała.

- To co słyszałaś, Meadowes - odparła oschle Hooch. - A lekcji udzielać ci będzie Syriusz. - uśmiechnęła się do ciemnowłosego. - Pierwsza lekcja jutro!

- Ale...- Dor próbowała coś powiedzieć, lecz nauczycielka już zakończyła z nią rozmowę i odeszła pozostawiając ją z Łapą.

- No i co się tak szczerzysz? - warknęła do uśmiechniętego od ucha do ucha Syriusza.

- Oj Meadowes, nie bądź taka... Nie pamiętasz już jak wczoraj się do mnie dobierałaś? - Uśmiechnął się

zawadiacko, a Dor poczuła jak nogi się pod nią uginają. To tylko Black..- pomyślała i odwróciwszy się na

pięcie, odeszła bez słowa.

 *♥♥♥*

Witajcie!

Tak na początku chciałam ogromnie podziękować wszystkim za komentarze pod poprzednim rozdziałem :)

 Tutaj zostawię kilka słów podziękowania :) 

Alicja Sims ~ Dziękuję ci ogromnie komentarze pod rozdziałami, które dają mi kopa do pracy. Są  one naprawdę śmieszne kiedy piszesz, że na przykład "spadłam z łóżka, daj mi jeszcze chwilkę, dobra poniosłam się" :D Liczę na twój komentarz także pod tym rozdzialikiem :)

Dorcas Meadowes-Black ~ Po pierwsze:  Hip hip hura za nazwę XD Meadowes-Black, nikt by lepiej nie wymyślił :P Strasznie ci dziękuję, za komentarze przy (chyba) prawie wszystkich notkach ^.^ Byłam taka szczęśliwa jak widziałam twoje komentarze, które dodają mi tyle siły i motywują do dalszej pracy :) No i rzecz jasna obie kochamy Doriusz ♥

Panienka Livvi ~ Oł, oł, tutaj to mogłabym się rozpisać, ale postaram się streścić w kilku zdaniach. Zacznę od tego, że ten blog by w ogóle nie istniał gdyby nie ty! :) Dzięki tobie zakochałam się w czasach Huncwotów i co najważniejsze w pairingu Doriusz ♥ Dziękuję ci za zbetowanie rozdziałów i czasem tez podsyłanie zwariowanych pomysłów :D Żeby nie zanudzać po prostu powiem, że cie Kocham XD

Padfood ~ O ja ten komentarz był po prostu boski. Zmotywował mnie i podpowiedział co dodać, co zmienić. Było też kilka pochwał ( *.*). To wszytko co mi przekazałaś w tym jednym (okropnie długim) komentarzu na pewno wykorzystam w przyszłości :)

I cała reszta ~ było jeszcze parę osób które skomentowało mój rozdzialik, co wywołało u mnie nie mały uśmiech na twarzy :) Wybaczcie, że nie podziękuję wam wszystkim z osobna, ale wiedzcie, że o was pamiętam i komentarze od was nie są wcale mniej ważne od tych osób wymienionych wyżej :)

A teraz kilka słów o rozdziale:
Za namowa Livvi rozdział jest dziś! A dlaczego dziś? Bo dziś mija miesiąc od założenia bloga! TADAM! Zaszłam tak daleko w tak krótkim czasie WOW *.* Mam 17 obserwatorów i ponad 2600 wyświetleń :D
Dobra, teraz serio o rozdziale XD

Rozdział nie  wyszedł zabójczo długi...6 stron w Wordzie to nie tak wiele, ale jestem z niego jako tako zadowolona :)

Trochę więcej uczuć i *nareszcie* oczekiwana kłótnia Dor i Syriusza. Może nie powala na kolana, ale postaram się wprowadzić w następnych rozdziałach więcej takich akcji. Wiem, wiem mało Petera i tak dalej, ale go zbytnio nie lubię to dlatego :P Ale postaram się też coś z nim wymyślić, bo w końcu to też Huncwot.

Eh...No dobra to chyba tyle na dziś....Jestem pod wrażeniem mojego wywodu XD Zaraz normalnie będzie dłuższy niż rozdział XD No dobra nie zanudzam.

Do napisania!

Mania :*

PS Zrymowało się XD